कविता शिर्षकः बेहक गुलाम नागरिक …..

बग्दाद र लेवनानका

 वस्तिहरूमा

आकाशबाट बम खसाएर

बुलडोजरले जोत्ने

 हुसेन र गद्दाफीलाई

 सुलिमा चढाउने

 उसको मानवअधिकारको

 खाँटी परिभाषा!

जान्दाजान्दै

 तिमीलाई सत्तासंग

 देश साट्न दिंदैनौं

बरू जीउमा

 एकथोपा रगत रहेसम्म

 देशकोअस्मिता रक्षार्थ

लडेर मरौंला

 तर

अर्को अफगान

बनाउने हामी मञ्जुर छैनौं ।। १ ।।

सिरिया र काबुलका

वस्तिहरूमा

मिसाइल र रकेटले

 आगो लगाएर

खरानी बनाउने

 उसको लोकतन्त्रको

 खाँटी परिभाषा !

 थाहा हुँदाहुँदै

 तिमीलाई सत्तासंग

 देश साट्न दिंदैनौ

 जीउमा एकथोपा

 रगत रहेसम्म

 देशको स्वाभिमानको रक्षार्थ

बरू लडेर मरौंला

तर

 अर्को अफगान बनाउन

 हामी मञ्जुर छैनौं ।। २ ।।

 प्यालेस्टाइन र कम्बोडिया

 चिली र निकारागुवाका

 वस्तिहरूलाई

बम बारूदले

सोत्तर बनाएर

 शान्ति र बिकासको

अनुपम उपहार बाँड्ने

 उसको रणनीतिलाई

चिन्दा चिन्दै

 तिमीलाई सत्तासंग

 देश साट्न दिदैनौ

जीउमा एकथोपा

 रगत रहेसम्म

 बरू रणमा

 लडेर मरौंला

 तर

 अर्को अफगान

 बनाउन हामी मञ्जुर छैनौं ।। ३ ।।

 हो , बुद्ध भूमिलाई

युद्ध भूमि बनाउने

 उसको शकुनि चालमा

 नाच्नेहरूलाई

नाच्न देउ

 दियालो बालेर चलेको

 मेरो वस्तिलाई

 चाहिंदैन उसको

 झिलिमिली बिजुली

बरू हामी अँध्यारोमा

 बस्न मञ्जुर छौं ।। ४ ।।

 सडक चौडा बनाएर

त्यही सडकमा

 उ लेख्ने छ

 हामीलाई निशेध !

 गुडाउने छ उसले

 आफ्नै

 युद्धपोत र बख्तरबन्द

गाडीहरू

, हो , चरचर फाट्लान

 रक्ताम्य होलान्

मेरा नाङ्गा कुर्कुचाहरू

 चाहिंदैन उसको

 कालोपत्रे सडक

 बरू

 मेरै गाउँको

गोरेटो ठिक छ

 हजार माइल हिड्न

 हामी मञ्जुर छौ ।। ५ ।।

 त्यसैले

 कमरेड प्रचण्ड !

 यतिखेर

 तिमी अडियौ भने

 देश पनि अडिने छ

 अनि हामीसंग

 स्वाभिमानको हुनेछ

 तिमी पग्लियौ भने

 देश पनि पग्लिने छ

त्यसपछि

हामी बन्नेछौं

यो धर्तीका

बेहक गुलाम नागरिक ।। ६ ।।

गणेश चिन्तन रुकुम पश्चिम २०७८ भदौ २५ ,